ΑΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ένα ποίημα από την φίλη ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΓΙΟΥ

Κάτω απ’ το μπαλκόνι της έγραψες το τέλος.
(Πρόλαβες να το γράψεις πριν από την αρχή.)

Επειδή δεν είδες τα χρυσά νήματα περίτεχνα πλεγμένα
σαν πλεξούδα μαλλιών παρθένας κορασίδας άλλης εποχής
που σε καλούσαν να τα πιάσεις σφιχτά και ν’ αναρριχηθείς.
Επειδή η λογική τελείωσε εκεί που άρχισε εκείνη.
Επειδή οι στίχοι σου που είχες γράψει συνέχιζαν πορεία
εκτός σχεδίου. (Είχες σχέδιο.)
Κι ύστερα θύμωσες. Γιατί το σχέδιο χάλασε. Στο χάλασε.

Τότε επέστρεψες στο παιδικό σου δωμάτιο
εκεί που ακόμα και ο πόνος σου παρέχει ασφάλεια.
Ερωτικά αφυδατωμένος, συναισθηματικά υποσιτισμένος,
ψυχικά συνθηκολογημένος, χώρος γνώριμος, οικείος…

Εκείνη;
Ο ύπνος την πρόλαβε περιμένοντας εσένα
με γλυκό φιλί να την ξυπνήσεις
απ’ το ένα όνειρο στο άλλο να πάει.

Εσύ;
Πρόλαβες να κρυφτείς πριν σου δώσει λόγο
άξιο λόγου εγκατάλειψης.
Πριν δεις τα ασημένια όνειρα ν’ αστράφτουν
μπρος στα πόδια σου χαλί
να το πατήσεις ή να ξαπλώσεις.

Ο άγγελός σου; Εκείνη.
Ο εαυτός σου; Παιδί.

ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΓΙΟΥ
Το ποίημα αυτό θα εμπεριέχεται στην πρώτη της Ποιητική Συλλογή που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2011 από τις Εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ

Ευχαριστώ την ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΓΙΟΥ που μου επέτρεψε να δημοσιεύσω το ποίημα αυτό!