Αν σε μισήσουν: αγάπησέ τους, Αν σε πληγώσουν: λάτρεψέ τους, Αν σε πικράνουν: συγχώρεσέ τους... Μην ξεχνάς: ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Πίνω αλλά γιατί;;

 

Πίνω αλλά γιατί;;

Εγώ δεν έπινα ποτά
είχα γλυτώσει από αυτά
τώρα το τσούζω το κρασί
παρηγοριά ψάχνω εκεί

Κάθε βραδάκι σαν θα ρθει
παρέα τώρα θα με βρει
με ένα ποτήρι να μεθώ
τα όνειρα μου να αποπλανώ

Εγώ που δεν έπινα ποτέ
και στα όνειρα έλεγα ναι
η σχέση μας όμως αυτή
ήταν που με έκανε μπεκρή

¨Ενα ποτήρι δεν μου αρκεί
για να ελέγξω την ορμή
παντού να σε αναζητώ
στον παρελθόν μου θα καώ

Με το δικό σου το ποτό
μεθάω τώρα το μυαλό
κι άσκοπα ψάχνω για να βρω
τρόπο από το αδιέξοδο να βγω

Skouliki

''Oι άνθρωποι με τις αθώες ψυχές είναι σπάνιοι.

 

''Oι άνθρωποι με τις αθώες ψυχές είναι σπάνιοι.
Τους αναγνωρίζεις όμως αμέσως μόλις τους δεις.
Μα πιο πολύ γιατί αισθάνεσαι όμορφα όταν
είσαι μαζί τους.

Και η ελεύθερη ψυχή είναι σπάνια, όταν την
βλέπεις την αναγνωρίζεις, κυρίως γιατί έχεις μια
αίσθηση ευδαιμονίας όταν βρίσκεσαι κοντά της...''

Charles Bukowski

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Όσοι ακούν το σε αγαπώ


Όσοι ακούν το σε αγαπώ

Όσοι ακούν το σε αγαπώ
πως αντιδρούνε θα σας πω:
πολλοί το παν στο πονηρό
κι άλλοι φοβούνται μα το θεό

Μια φράση που θέλουν να τους πουν
μα σαν  ακούν, τρέχουν να κρυφτούν
μα ειναι και αυτοί οι λίγοι εκλεκτοί
όπου την απολαμβάνουν στην ζωή!

Μην παραπονιέσαι τώρα εσύ
όταν η αγάπη σε πολιορκεί
ότι στα μέσα σου δεν έχει ρθει
αφού απ έξω την κρατάς κλειστή

Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν
και θέλουν στους άλλους να το πουν
όχι δεν ειναι πάντα οι πονηροί
στο κρεβάτι τον άλλο δεν οδηγεί

Πες κι εσύ πως αγαπάς
δίωξε τα σύννεφα καρδιάς
ανοιξε τώρα το μυαλό
κι άκου από με το σε αγαπώ!

Skouliki

Αν με πιάσεις γκόμενα.....απο την Τόνια Κοσμαδάκη


Αν με πιάσεις γκόμενα
Μη μου αγοράσεις εσώρουχα.
Δεν τα φοράω, με σφίγγουν
Μη μου χαρίσεις βιβλία.
Βλέπω τις σκέψεις μου γραμμένες κι από άλλους, απελπίζομαι
Μη με πας να δούμε το ηλιοβασίλεμα.
Θα σκέφτομαι πως το βλέπουν, δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια κρετίνοι.
Γαμημένοι κρετίνοι.
Μη με πας έξω για φαγητό.
Πίνω, δεν τρώω, θα σε εκθέσω.
Μην μου χαρίσεις κοσμήματα.
Θα τα πουλήσω και θα τρέξω να αγοράσω μια μικρή κινέζικη ομπρέλα που μέρες τώρα είναι στην βιτρίνα και δεν μπορώ άλλο να την βλέπω να περιμένει.
Μη μου χαϊδέψεις τα μαλλιά, μου τα χάιδευε κι ο μπαμπάς μου.
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό.
Αν με πιάσεις γκόμενα
Βάλε μια καρέκλα κουτσή στη γραμμή της λεωφόρου
Και άφησε με εκεί να κάθομαι σε ώρα αιχμής.
Μη σταθείς στο πεζοδρόμιο, φύγε, εγώ θα ξέρω πως είσαι εκεί.
Να απαιτήσεις αγάπη, γιατί μπορώ.
Να μην κρατήσεις τίποτα για σένα.
Να τα δώσεις όλα σε εμένα.
Γιατί εγώ ξέρω τι είναι για πέταμα και τι είναι χρυσός.
Εσύ δεν ξέρεις, είσαι άντρας.
Να κλαις. Να ξέρω ότι δεν είσαι πέτρινος όπως όλοι τους.
Θέλω λουλούδια.
Αγαπώ τα λουλούδια.
Κι εκείνα με αγαπούν.
Μερικές φορές φυτρώνουν στα μάγουλά μου.
Μ’ αρέσει να προχωράω στην άκρη της ταράτσας.
Να με πιστεύεις.
Κι αν πέσω, έπεσα.
Αν με πιάσεις γκόμενα
Μην σε πείσω πως είμαι δυνατή.
Εγώ αυτό θα κάνω.
Εσύ μην πεισθείς.
Τέλος, ο σκοπός είναι να νοιώσουμε απόλυτα ευτυχείς.
Να μοιάσουμε θεοί.
Για κάτι λιγότερο, ας μην μπούμε καθόλου στον κόπο.

Τόνια Κοσμαδάκη, Γκόμενα

https://skepseissofwn.blogspot.gr/2017/09/blog-post_27.html?spref=fb

Ξεκινούν τη Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017 τα μαθήματα παραδοσιακών χορών | Πολιτιστικό Κέντρο Σκουλικάδου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σκουλικάδου «Ερωτόκριτος» συνεχίζει και τη φετινή χειμερινή περίοδο την παράδοση παραδοσιακών χορών σε παιδιά και ενήλικες.
Τα μαθήματα ξεκινούν την Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017.
Υπεύθυνος Παραστάσεων διδασκαλίας : κ. Σιδηράς Γιώργος

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Ο Χωρισμός ειναι απλός

 

Όταν πονάει ο χωρισμός
θυμήσου πως έφτασες εδώ
πόσες χαρές σου έχουν δοθεί
από εκείνο το αγγελικό κορμί

Δεν ειναι πάντα ο χωρισμός
απόρροια από ρουτίνας κορεσμό
είναι της λογικής συγκερασμός
μέσα κρύβεται ο αυτοσεβασμός

Διότι σαν αγαπάς αληθινά
δεν θες ο άλλος να πονά
θες να ναι μόνο καλά
κι ας είναι από σε μακρυά

Δεν είναι η αγάπη φυλακή
είναι κάτι πολύ πιο βαθύ
να θες τον άλλο ευτυχισμένο
κι όχι σε σένα εγκλωβισμένο

Σε μια σχέση χωρίς μέλλον
δεν μπορείς να ζεις μόνο παρόν
δεν είναι πάντα ο χωρισμός
καταστροφή, μα λυτρωμός ...

Skouliki

Ποίηση ΣΤΟ Σανίδι την Τετάρτη, 4 Οκτωβρίου στις 8 μ.μ. - 11 μ.μ.


Ένα μοναδικό υπερθέαμα με θέατρο, μουσική και χορό βασισμένο στην ποίηση της Ελένης Σεργίου που δεν πρέπει να χάσετε!

POLIS ART CAFE

Πεσμαζόγλου 5 Αίθριο Στοάς Βιβλίου, 10559 Αθήνα

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Είναι τα βράδια δύσκολα

 
Είναι τα βράδια δύσκολα

Είναι τα βράδια δύσκολα
μονά τους σαν κυλάνε
να βλεπεις μέσα από τα παλιά
όλα εκείνα που σε  πονάνε

Θέλεις να φύγει η μοναξιά
σε αναμνήσεις με ποτά
ειναι χειρότερα όμως αυτά
σαν πέτρα ριγμένη στην καρδιά

Είναι οι νύχτες μοναξιάς
ώρες που πάντοτε πονάς
όσο κι αν το προσπαθείς
σε αδιέξοδα θε να βρεθείς

Πνιγμένος μέσα σε σκέψεις
γαλήνη    να ξεκλέψεις
όμως σε καίνε ολες οι λέξεις
που  σου ΄ρχονται για να διαλέξεις

Skouliki

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

Συναυλία με την Ελένη Βιτάλη & το Νίκο Ζιώγαλα στο Δήμο Κορυδαλλού

Πολιτιστικός Σεπτέμβρης Δήμου Κορυδαλλού
Συναυλία με την Ελένη Βιτάλη & το Νίκο Ζιώγαλα αφιερωμένη στην κατεδάφιση των πρώην γυναικείων φυλακών- Είσοδος ελεύθερη
Με μια μεγάλη συναυλία με την Ελένη Βιτάλη και τον Νίκο Ζιώγαλα, ο Δήμος Κορυδαλλού γιορτάζει ένα ιστορικό γεγονός για την πόλη: την κατεδάφιση της μάντρας των πρώην γυναικείων φυλακών στη λεωφόρο Γρ. Λαμπράκη και την παραχώρηση της έκτασης των 10 στρεμμάτων, η οποία θα μετατραπεί σε χώρο πρασίνου και αναψυχής.

Την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου, 8.30 το βράδυ, στο χώρο του Δημοτικού Πάρκινγκ, Γρ. Λαμπράκη και Πλαταιών, δίπλα στην παραχωρημένη έκταση, το κοινό θα απολαύσει τους δυο εκλεκτούς καλλιτέχνες σε ένα πρόγραμμα με επιλογές τραγουδιών από όλες τις μεγάλες δισκογραφικές τους επιτυχίες.  

Μια πινακιδα

 
Μια πινακίδα

Μια πινακίδα φωτεινή
βάζω που λέει δεν είσαι εκεί
αλλά η θέρμη του κορμιού
κλείνει τα μάτια και το νου

Μια πινακίδα φωτεινή
που λέει κανε  νέα αρχή
μα η καρδιά την αψηφά
κι όλο γυρνάει στα παλιά

Ψάξε μέσα σου να δεις
πόσες ταμπέλες αγνοείς
πόσα τα πρεπει στη ζωή
έχουν στο χρόνο πια σβηστεί

Μια πινακίδα ακόμα αρκεί
να σου αλλάξει την ζωή
τόσες που έβαλες παλιά
πως τις αγνόησες καρδιά;

Την πινακίδα που είχε πει
ποτέ να μη   ερωτευτεί
πως την  ξεπέρασες με μιας
στο βλέμμα  μόνο μιας ματιάς

Βάζω  τα όρια ξανά
μια πινακίδα να με οδηγά
νέα να κάνω πια αρχή
το παρελθόν για να σβηστεί
skouliki

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

ΖΩΗ ΜΟΥ ΧΑΡΤΙΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ


ΖΩΗ ΜΟΥ ΧΑΡΤΙΝΗ-
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΩΤΑ ΞΕΝΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Ζωή μου χάρτινη

Ζωή μου χάρτινη ο άνεμος σε παίρνει
Και μες στα πέρατα της πίκρας σε πετά
Ζωή μου χάρτινη ζωή μου κουρασμένη
Κανένας αν πληγώθηκες ποτέ δε σε ρωτά

Υποχωρήσεις έκανες για να σε αγαπάνε
Κορμί μου πίσω έκανες για να μη σε χτυπάνε
Τα λάθη τους συγχώραγες μα δεν σε υπολογίζαν
Οταν σε έβλεπαν να κλαις τη πλάτη τους γύριζαν

Κορμί μου ακούμπησες πολλές φορές στο χώμα
Σε πέτρες έγερνες για να ξεκουραστείς
Σε ξύπναγε η βροχή το ξεροβόρι
Γιατι δεν είχες μια γωνία να ζεσταθείς

Ζωή μου χάρτινη τα λόγια σε συντρίψαν
Σε καταράστηκαν φαντάσματα της γης
Στα μάτια σε κοιτούσαν από ζήλεια
Και δεν σε άφηναν τραγούδια να τους πεις

Γιωτα ξενου ,,

Αφήνομαι: Γιώργος Τσαρνάς

 

Τραγούδι :Γιώργος Τσαρνάς
Μουσική Στέλιος Χαλβατζής 
Στίχοι Καίτη Κασκαβέλη - Ηλιοπούλου

Ετοιμάζεις καρδιά μου και πάλι ταξίδια
μα ξέρω πως τώρα δεν θα ναι τα ίδια
σαν άλλα παλιά της ανάγκης παιχνίδια
αυτή την φορά θα με πας μακρυά...

Κι αφήνομαι  εσύ το τιμόνι κρατάς
κι εγώ γίνομαι καράβι που απλώνει πανιά
και πορεύεται
να βρει το λιμάνι αυτό που ονειρεύεται (δις)

Ζωγραφίζεις καρδιά μου, πάλι καράβια
μα βλέπω πως τώρα τους βάζεις κατάρτια
με άσπρα πανιά,  της αγάπης σημάδια
αυτή την φορά, θα με πας μακρυά

Κι αφήνομαι,   εσύ το τιμόνι κρατάς
κι εγώ γίνομαι, καράβι που απλώνει πανιά
και πορεύεται
να βρει το λιμάνι αυτό, που ονειρεύεται! (τρις)

Η κλανιόλα στα Επτάνησα


Η ιστορία μας αρχίζει (και τελειώνει φυσικά) στα Επτάνησα του περασμένου αιώνα, όπου οι ευγενείς σκαρφίστηκαν έναν ομολογουμένως ιδιαίτερο τρόπο για να απαλλαχθούν από τις δυσάρεστες αναθυμιάσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ναι, καλά καταλάβατε, η κλανιόλα ήταν απαραίτητο οικιακό σκεύος στα σπιτικά της υψηλής κοινωνίας των Επτανήσων, σαφώς ορισμένη στα προικοσύμφωνα της εποχής για το νυφικό κρεβάτι!
Η ιδιόρρυθμη συσκευή με την απλούστατη λειτουργία αποτελούταν από ένα χωνί και ένα μακρύ λάστιχο, το οποίο δεν χρησίμευε σε τίποτα άλλο από το να διοχετεύει τις ενοχλητικές οσμές της πορδής, που εγκλωβίζονται συνήθως κάτω από τα σκεπάσματα, μακριά από το κρεβάτι του αντρόγυνου.
Όσο κι αν ο όρος εγείρει σήμερα υποτιμητικές συνδηλώσεις, η ξακουστή κλανιόλα έζησε και βασίλεψε επί μακρόν στα Επτάνησα, με τον όρο να αντλεί την καταγωγή του από την κερκυραϊκή διάλεκτο, αν και οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των ετών.     

Το εργαλείο που κρατούσε τα πράγματα στην κρεβατοκάμαρα καθαρά και ευωδιαστά έφτανε μέχρι το παράθυρο, για να βρίσκουν τη λυτρωτική διέξοδό τους οι δυσώδεις αναθυμιάσεις της νύχτας. Συνήθως ήταν υφασμάτινο ή δερμάτινο, υπήρχαν ωστόσο και ασημένιες εκδοχές του.
Το καινοτόμο σύστημα εξαερισμού του κρεβατιού αποτελούσε μάλιστα απαραίτητο συμπλήρωμα της νυφιάτικης επτανησιακής προίκας, που όριζε ρητά την κλανιόλα στα απαραίτητα αξεσουάρ του κρεβατιού για το νιόπαντρο ζευγάρι: κοκετίνα με ντεστιέρες και μπαλντακί (κρεβάτι με κάγκελα και ουρανό δηλαδή), μαξιλάρια με ντεμέλες ρικαμάδες (μαξιλάρια με κεντημένες μαξιλαροθήκες), τσαγκούλι (δοχείο νυκτός), αναπαψόλια, σκαλνταλέτο και φυσικά η κλανιόλα (ή κλανιόρα), ο σωλήνας που κρέμεται πίσω από το κρεβάτι για την απομάκρυνση των δυσάρεστων οσμών.
Η κλανιόλα εισήχθη στην τάξη των επτανήσιων ευγενών από τους αριστοκράτες της Ευρώπης, κυρίως μέσω Ιταλίας («piritera»), όπου το οικιακό σκεύος χρησιμοποιούταν κατά κόρον. Ήταν μάλιστα η συχνή βρώση οσπρίων που επέβαλε τη χρήση της κλανιόλας στα σπιτικά των επτανήσιων ευγενών!

Εκδοχή της επτανησιακής κλανιόλας συναντούμε και στην Κύπρο, με το ένδυμα (που έμοιαζε με σκελέα) να φοριέται από τον άντρα και να δένεται σφιχτά στη μέση και τους αστραγάλους για να φυλακίζει εντός του τα δύσοσμα αέρια, τα οποία έβρισκαν διέξοδο από ελαστικό αγωγό εκτός δωματίου.
πηγη: http://www.newsbeast.gr/

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

Ακροβατώ


Ακροβατώ 

Ακροβατώ στα σύνορα
του λογικού της τρέλας
και λες μου φταινε τα όνειρα
που δεν θες ποτέ να τα ξεχνάς

Σαν ακροβάτης προχωρώ
από τα πρεπει στα μπορώ
βάζω στην σκέψη μου φραγμους
για να γλιτώσω τους λυγμούς

όμως κι η λογική με αγνοεί
σαν ακροβάτης με οδηγεί
μια στα πρέπει,  μια σε καημούς
μου έχει ξεφύγει πλέον ο νους....

Ακροβατώ στην λογική μου
πως κάποτε ησουνα δική μου
τώρα σε ξένα χέρια κλειδωμένη
όμως ζεις ξανά ευτυχισμένη!

Και   αφού σαν ακροβάτης  στην ζωή
άκρη για μένα  δεν θα βγει
να ρίξω θέλω από το σχοινί 
ότι στα  πίσω με οδηγεί!

skouliki

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Αναπαυσόλια ή Αναπαψώλια στα Επτάνησα

πηγή φώτο
 Τα Αναπαψώλια
Δεν είναι δυνατόν να το ξέρουν αλλού και να μη το γνωρίζουμε εμείς οι Επτανήσιοι , όταν αυτό το αντικείμενο έμπαινε σαν όρος στα παλιά επτανησιακά σκαρτσοφόλια.
Τα δώριζε ο πατέρας στην κόρη την ημέρα του γάμου, ως μέρος της προίκας, με την ευχή να μην έχει άσχημη εμπειρία την πρώτη νύχτα του γάμου. Αποτελούνται από δύο σύνθετους κρίκους οι οποίοι στερεώνονται σε ράουλα (τροχαλίες) πάνω στο κρεβάτι. Οι κρίκοι είναι ντυμένοι με ύφασμα ώστε να μην πληγώνουν τα πόδια.
Απαραίτητο αξεσουάρ του κρεβατιού της νύφης, για μία ανώδυνη απολαυστική αλλά και παραγωγική πρώτη νύχτα γάμου.
Μετά την γενετήσιο πράξη η γυναίκα τοποθετούσε τα πόδια της στο ύψος των αστραγάλων και παρέμενε σε αυτή τη θέση για μικρό χρονικό διάστημα ώστε να σιγουρέψει την εισχώρηση του σπέρματος στη μήτρα. Επίσης και κατά την διάρκεια της γενετήσιας πράξης πολλές γυναίκες τοποθετούσαν τα πόδια εκεί για να μην κουράζονται να τα κρατάνε σηκωμένα, ειδικά οι ευτραφείς.   
πηγή φώτο

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

Περπάτησα εκεί ξανά


Περπάτησα στην γειτονιά
που σε κρατούσα αγκαλια
μα πόσο μου ήταν οδυνηρό
μονάχος μου εκεί να περπατώ

Ένιωσα την ανάσα σου
θυμήθηκα το απαλό σου χάδι
μέχρι που το χέρι έγινε  γροθιά
γιατί δεν σε έχω διπλά μου πια
κι ένας κόμπος ήρθε στο λαιμό
και χάλασε της ανάσας τον ρυθμό
ώσπου το δάκρυ κύλησε γοργό
κι όμως το λαχταρούσα να σε δω!

Ήταν βλακεία μου αυτό
στο παρελθόν να περπατώ
η νοσταλγία με οδηγεί
εκεί που ζήσαμε τόσα μαζί
κι όλο έλπιζα να σε δω
μα θα μου ηταν κι αυτό σκληρό
να σε ανταμώσω με άλλον αγκαλιά
κι ας λέω η ευτυχία σου μου δίνει χαρά,....

Περπάτησα εκεί που εμείς
δίναμε κάποτε όρκους ζωής
μα τώρα στα σκουπίδια ένα σωρό
οι όρκοι που πατήσαμε έγιναν βουνό!
Skouliki

Καλημέρα!


Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Πάντα ένας καποιος κανένας και καμιά στο ποτέ!


Ένα δάκρυ
ένας καημός
ένα βράδυ
ένας πόνος
και μόνος!

Ένα όνειρο
ένας έρωτας
ένας Αύγουστος
Μια σκέψη
μια  αγάπη
κάποιο  φεγγαρι  μελαγχολικό

κάποιο καλοκαίρι
κάποια ψυχή
κάποια κορμιά
κάποιες  ανάσες
κάποιες υποσχέσεις
κάποιες ελπίδες
κάποια αρχή
και   τέλος σε όλα!

Καμιά ελπίδα
καμιά ζωή
καμιά αγάπη
κανένας έρωτας
κανένας άνθρωπος   ευτυχισμένος!

Ποτέ το καλοκαίρι
ποτέ στη ζωή
ποτέ η αρχή
ποτέ η ελπίδα
ποτέ τα όνειρα μέχρι το τέλος!
και
πάντα μόνος
πάντα άπονος
πάντα χαμένος
πάντα ένας καποιος κανένας και καμιά ακόμα   εδώ!
skouliki

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Για την Μάνα....


Για την μάνα...

Κλείνει ο κύκλος της ζωής
στο νεκροκρέβατο σαν δεις
τα μάτια της μάνας σου κλειστά
μάτια που δεν θα δεις πια ζωντανά

Όμως σε κάθε πόνο μια φωνή
θα σε ακολουθεί σαν ιαχή
παιδί μου πρόσεχε πολύ
να μην πονέσεις στην ζωή

κι εκεί στο τέλος οι ένοχες
πάντα καλύπτουν τις καρδιές
για λέξεις που δεν είπαμε πότες
και πράξεις που μεινανε μισές

Έλα παιδί μου να σε δω
φτάνει το τέλος μου, να σε χαρώ
Έλα βρε μάνα μην το λες
δεν θα πεθάνουμε πότες!

Και σαν δεν βρέθηκες εκεί
στην τελευταία της πνοή
μάθε και πάλι της μάνας την ευχή
είχες, για να σαι καλά μες την ζωή!

Στην μνήμη της μάνας η μορφή
κυριαρχεί σαν μια φιγούρα δυνατή
που όλα τα αντέχει στην ζωή
που εμείς μένουμε πάντα μικροί...

Έκλεισε ο κύκλος της ζωής
κι αν δεν πρόλαβες να δεις
για τελευταία σου φορά τη μάνα
θα χεις την παρέα της τώρα για πάντα!!!!
Skouliki

Αφιερωμένο στην Λουκία που άδικα νομίζει ότι έφυγε από κοντά της η μάνα της, όχι από την ζωή έφυγε Λουκία μου , μα τώρα θα ειναι για πάντα κοντά σου!
 

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

Ναυάγια ατολμίας


Ναυάγια ατολμίας 

Ένα  ναυάγιο στο νησί
που δίνει τόση αξία
κόσμος που πάει να το δει
έχει  και κάποια  σημασία

Όμως  στα ναυάγια της ζωής
τι σκέπτονται όταν πάνε
θέλουν το τέλος τους εκεί
στα βράχια του για  να ναι

Μα στο δέος του γκρεμού
γκρεμίζει η σκέψη και τον νου
την τόλμη τους ξεχνάνε
και  πίσω ξαναγυρνάνε

Λίγοι τολμούν το διάβημα
σάλτο από εκεί να κάνουν 
τρέμουν τον χρόνο που κυλά
σκέψεις πολλές αλλάζουν

Φαντάζουν τα λεπτά της πτώσης
που φόβο τους γεμίζουν
σαν μετανιώσουν θα το νιώσεις
από το τι κραυγές  θα βγαζουν   

Και παραμένουν  σιωπηλοί 
 τις πτώσεις τους  μες στη ζωή 
αμετανόητοι να παρατηρούν
και πάντα ναυάγια  μένουν

Έτσι κι εγώ   σαν άτολμος
σκέφτομαι  τώρα μόνος
απόφυγες  λίγα λεπτά οδύνης
ναυάγιο για πάντα για να μείνεις
skouliki


Καλημέρα!!

Το φεγγάρι πανωθέ μου
κάτι μου ψιθύρισε θεέ μου!


μου ' πε πως η μέρα φτάνει
να με βγάλει από την πλάνη!

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

Χωρίσαμε;


Χωρίσαμε;

Χωρίσαμε ειναι γεγονός
δεν είμαι τώρα κανενός
μα η καρδιά μου λαχταρά
τα ολογλυκά σου τα φιλιά

Ήταν μια λύση ο χωρισμός
αφού ο δικός μας ο δεσμός
δεν είχε μέλλον δυστυχώς
εμπόδιο της ο οικογενειακός θεσμός...

Ήταν μια απόφαση κοινή
να είμαι εδώ κι εσύ εκεί
μα φίλοι μέσα στην ζωή
να παραμείνουμε καλοί

Συναντηθήκαμε πολύ αργά
κάτω από σύννεφα βαριά
τώρα η καρδιά μου κι αν χτυπά
για μας ειναι πολύ αργά

Δεν έπρεπε να ερωτευτώ
μα έλα που ήτανε γραφτό
να πνιγούμε  αυτήν την έλξη
τις νύχτες μας μέχρι να φέξει

και κάθε μέρα πιο πολύ
να με ζαλίζει στην ζωη
ένα υπέρμετρο γιατί
να μην την ζούμε πια μαζί!

Skouliki

Αφιερωμένο σε εσένα που δεν ήθελες να αναφέρω το όνομά σου καλή μου φίλη αλλά μου έδωσες την έμπνευση για αυτό!

Ένα άστρο, μα όχι για μένα

 
Ένα άστρο, μα όχι   για μένα

Ένα άστρο  σε είχα   στην ζωή
έτσι σε  είχα ονειρευτεί
κι όλο κοιτώ στον ουρανό
μήπως και κάπου εκεί σε δω

με το κεφάλι   εκεί ψηλά
στα άστρα να σε αναζητά
πάτησα  λάσπες  και  σκατά
όμως δεν άλλαξα μυαλά!

Ήσουν για μένα  αστέρι  φωτεινό
που  μου φώτιζε   το μυαλό
φως μου χαρίζες  στη ζωή
και ας μη  το ξέρες ούτε κι εσύ

Σαν  άστρο ψηλά στον ουρανό
ψάχνω ακομα να σε βρω
με της καρδιάς  τα σχεδία πλάνα
ψάχνω  του ερωτά σου τα σινιάλα

Μέσα σε αυτό τον ουρανό
χιλιάδες άστρα κι αν θα  δω
το άστρο σου το φωτεινό
θα ο αναγνώριζα σε ένα λεπτό

Μα το δικό σου άστρο λάμπει
σε κάποιου άλλου το κρεβάτι
δεν μου φωτίζει την νυχτιά
χαμένο  σε ξένη αγκαλια..
Skouliki

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Η εκθεση με τις Μικρογραφίες κι όχι μόνο της Χαράς

Η τύχη με βοήθησε να παραβρεθώ στα εγκαίνια της έκθεσης της διαδικτυακής μου φίλης ΧΑΡΑΣ με τις Μικρογραφίες της κι όχι μόνο που έκανε στην Ζάκυνθο μας!
Η φίλη μας η Χαρά έχει ενα πολύ μεγάλο ταλέντο τόσο στην ζωγραφική, όσο και στην χρήση της απλής πέτρας για να βγάλει τις σκέψεις της και τα οράματα της...
Πιάνει τις απλές πέτρες και τις μετατρέπει σε πίνακες ζωγραφικής. Για μένα ήταν μια μεγάλη έκπληξη η φαντασία που χρησιμοποιεί για να βγει το ομολογουμένως πολύ ωραίο θέμα σε κάθε πίνακα της
Επειδή όμως τα λάγια ειναι περιττα ας δείτε λίγα από την έκθεση με την φτωχή ματιά μου.....

















Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Μια παγωμάρα , ένα κενό..


Μια παγωμάρα , ένα κενό...

Ένα κενό με κυριαρχεί
πνίγει την δική μου την ψυχή
χωρίς αισθήματα και πάθη
αχ να ΄ξερα τι έχω πάθει

Πλούτη δεν θέλω και χαρές
ελπίδες δεν έχω τι τα θες
όλα μου μοιάζουν παγερά
σαν γρίπη που έπιασε η καρδιά

Φάρμακο η ψυχή δεν έχει πια
ίσως δεν θέλει γιατρειά
σαν μεγαλώνει το κενό
παύω ακόμα και να πονώ

Mια παγωμάρα με κυριαρχεί
να ΄ξερα που θα μου βγει
να ρχόνταν ένα συναίσθημα κακό
να μου ξυπνούσε το μυαλό

Όμως όλα μου ειναι παγερά
αδιάφορα μα και σιωπηλά
δεν με αγγίζει και ο σκοπός
από το τραγούδι ο λυπητερός

Πόσο μεγάλωσε αυτό το κενό
που δεν μπορώ καν να το δω
μόνο μου πνίγει το εγώ
σαν να με σπρώχνει σε χαμό!
Skouliki

Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

Δεν σε πιστεύω βρε θεέ

 
Δεν σε πιστεύω βρε θεέ

Δεν σε πιστεύω βρε θεέ
δίπλα μου δεν ησουνα ποτέ
την κάθε δύσκολη στιγμή
την άφηνες να με τυρρανεί

Μα εγώ σε πίστευα θαρρώ
κι έτρεχα πάντα να σε βρω
σε εκκλησιές με τα κεριά
και τάματα έκανα πολλά

Κι εσύ ποτέ δεν κοίταξες εδώ
με αφηνες μόνο μου να ζω
μέσα σε λύπες κι καημούς
ματιά δεν έριξες κατά δω

Δεν σε πιστεύω βρε θεέ
δεν ήμουν τίποτα για σε
με είχες βάλει από νωρίς
στους πεθαμένους της ζωής

Μέσα στην κόλαση να ζω
παράδεισο δεν καρτερώ
ελπίδα δεν μου έδωσες ποτέ
που ήσουν για μένανε θεέ;;

Ποτέ δεν έριξες σε μένα
ένα σου πονεμένο βλέμμα
κάτι καλό να μου συμβεί
την πικρά μου έκανες αδερφή

Που να ελπίζω τώρα πια
στης μοναξιάς την εσχατιά
χωρίς θεό, χωρίς ελπίδα
ζω μόνιμα στην καταιγίδα

Κι κάποτε πίστευα σε σένα
άδικα πήγαν όλα χαμένα
πάντα με είχες στα σκουπίδια
να ψαχουλεύω για ελπίδα

Δεν υπάρχω ξέρω για σένα
είμαι ένα από τα πεθαμένα
ανθρωπάκια να μαι δικασμένος
να ζω μα από ζωή χαμένος

Θεέ γιατί με ξέχασες νωρίς
ψάξε ψεγάδι δεν θα βρεις
καμιά από τις δέκα εντολές
δεν την επάτησα ποτές

Δεν σε πιστεύω βρε θεέ
τι το κεράκι μου ποτέ
δεν έκαψε με ησυχία
για να βρω ηρεμία

κι αναρωτιέμαι συνεχώς
γιατί να είμαι ζωντανός
όταν εσύ αδιαφορείς
το θάνατο τι μου στερείς;

Skouliki