Αντίδωρο αγάπης: απο την Αννα Μπιθικώτση

Κοίτα στον ουρανό το δικό σου αστέρι. Δώσε του ένα όνομα..όχι..όχι μη ψάχνεις για ονόματα, δώσε του το δικό σου όνομα..Τώρα κοίτα το καλά! Αυτό είναι το δικό σου Άστρο! Μπορείς να το φτάσεις αρκεί να το θέλεις εσύ!Είναι το ευλογημένο άστρο στους ουρανούς της ελπίδας, στους ουρανούς των ονείρων σου. Έχει το φως της καρδιάς σου! Είναι πιο όμορφο και από το θαύμα! Είναι γεμάτο ευλάβεια,
είναι αυτό που σου δίνει δύναμη, είναι αυτό που γεννήθηκε για σένα!Άνοιξε το παράθυρο σου και γύρνα το βλέμμα σου στον δικό σου ουρανό. Θυμήσου τις καλύτερες σου μέρες , σκέψου ότι πιο όμορφο μπορείς! Τραγούδα το τραγούδι της αγάπης, αυτό, που είναι πιο όμορφο από όλα και μετά κάνε μια ευχή!Μετά άπλωσε το χέρι σου και άγγιξε ένα τσαμπί από όνειρα! Άγγιξε ένα παιδικό χαμόγελο, ένα λουλούδι, το φωτοστέφανο ενός Αγίου...Και μετά έλα μαζί να πάμε να ανάψουμε σβησμένα φεγγάρια
, να φορέσουμε το ρούχο της ανθρωπιάς και να χτυπήσουμε πόρτες σε σπίτια που δεν μπορούν να χαμογελάσουν... Να ανοίξουμε τα παράθυρα της καρδιάς τους, την πόρτα τους που ανησυχεί εδώ και καιρό και να τους δείξουμε το φως του άστρου που τους φέραμε για δώρο... Και μετά να το κρεμάσουμε στο σκοτεινό ουρανό τους για να φωτιστεί!Στο άδειο τους τραπέζι ας ακουμπήσουμε το αντίδωρο της αγάπης.Ας ζεστάνουμε μοναξιές, ας αφουγκραστούμε τον ήχο της απόγνωσής τους...Άγιες μέρες δεν λέγονται αυτές οι μέρες που στολίζουμε δέντρα, που γεμίζουμε τις εκκλησιές, που λέμε τα κάλαντα, που υμνούμε τη γέννηση του Χριστού, ανταλλάσουμε ευχές για καλύτερες μέρες.Άγιες μέρες λέγονται οι μέρες που ο καθένας μας γίνεται ένας «άγιος» για τον συνάνθρωπο του. Που «φυτεύει ένα δέντρο ανθρωπιάς» στο κήπο του κόσμου μας!Ας γευτούμε τις θείες σταγόνες των άγιων αυτών ημερών! φίλοι κι αδέλφια μου, καλά Χριστούγεννα!
Η φίλη σας
Άννα Μπιθικώτση

Ευχαριστώ θερμα την ευαίσθητη  αυτη ψυχούλα για την τιμή που μου κάνει επιτρέποντας μου να δημοσιεύω μερικά απο τα εργα της