Άλλη μια νύχτα αναμονής
πόσο μπορείς να καρτερείς
μια αγκάλη παλιά, ερωτική
όπου δεν έχει ακόμα ξεχαστεί
Τρέχει στην καμάρα η νυχτιά
μαυρίλα πλακώνει κάθε γωνία
και στο κρεβάτι ένα κορμί
η μοναξιά το τυραννεί
Μιας χαραμάδας για φως αναμονή
μιας ελπίδας που δεν λέει να φανεί
σφίγγεσαι τόσο βασανιστικά
δεν θες να σου χτυπάει η καρδιά…
Μια σκοτεινιά που απ το πουθενά
ήρθε και σκέπασε κάθε καρδιά
κάδρα στον τοίχο οι ελπίδες
αυτά που θαύμαζες, μα είδες….
Ανάβεις το φως να σκορπιστεί
αυτή η μαυρίλα λες θα χαθεί
μακριά από σε να κρατηθεί
άλλο την σκέψη σου να μην τρυγεί….
Όμως , άδικος κόπος κι αυτός
μένει ο κόμπος και με το φως
ανακατεύει στομάχι σωθικά
νομίζεις πως χάνεις τα μυαλά
Όνειρα - ελπίδες κάδρα στην σειρά
από τον τοίχο που τα ΄χεις κρεμαστά
σου δείχνουν έναν δρόμο για φυγή :
Επιτέλους βρες το δικό σου το καρφί….
Μια σκοτεινιά και άπειρα καρφιά
στα μάτια φτάνει αργά η καταχνιά
στα κάδρα αύριο κάποιος θα βρει
ελπίδες όνειρα μα κι ένα κορμί….
skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!